Teren i zasięg misji utworzenia kaplicy wieczystej adoracji.

Jeżeli zostały już spełnione normy dotyczące potrzebnej przestrzeni oraz postawiono pierwsze kroki w organizacji kaplicy, kolejną istotną kwestią jest orientacyjne określenie zasięgu oraz terenu, na którym odbywać się będzie misja zapraszająca wiernych do udziału w przedsięwzięciu. W pierwszej kolejności bierze się pod uwagę parafie sąsiadujące należące do tego samego dekanatu. Czasami jednak, szczególnie w dużych miastach, może zdarzyć się, że teren działania kaplicy będzie mieścił się w obrębie kilku sąsiadujących ze sobą dekanatów, w parafiach, które są blisko siebie, ale niekoniecznie leżą w tym samym dekanacie.

Oprócz liczby parafii, trzeba także zwrócić uwagę na ich wielkość oraz liczbę wiernych. Istotną rolę w dotarciu do nich będzie odgrywać pomoc oraz zaangażowanie księdza proboszcza, w parafii którego ma powstać kaplica wieczystej adoracji, jak również dziekana, który zna wszystkich proboszczów swojego dekanatu. To właśnie on może pomóc w rozmowach z nimi i otworzyć drzwi, które wcześniej wydawały się zamknięte. Po rozpoczęciu misji ksiądz proboszcz w pierwszej kolejności powinien skontaktować się z sąsiednimi proboszczami w tej sprawie oraz ustalić już konkretne daty niedziel, podczas których na Mszach przybliżone zostanie dzieło wieczystej adoracji.

Misję w parafii rozpoczyna ksiądz, który już ma taką kaplicę lub jest zaangażowany w dzieło adoracji przy wsparciu zespołu prowadzącego Adoremus te Christe. Pierwsza niedziela jest niedzielą misji, która ma zachęcić ludzi do adoracji. W ogłoszeniach należy wówczas podać informację, że misja trwa dwa-trzy miesiące i w kolejną niedzielę będą omówione kwestie organizacyjne funkcjonowania kaplicy wieczystej adoracji. Każda kolejna niedziela w innej parafii będzie miała charakter niedzieli misji.

Bardzo ważną kwestią jest to, aby zarówno ksiądz proboszcz, jak i prowadzący misję przekazywali księżom i wiernym jasne informacje dotyczące kaplicy wieczystej adoracji i wagi tego przedsięwzięcia. Poza zmotywowaniem do przystąpienia do niego, z jednej strony ma to zapobiec np. ewentualnemu poczuciu, że ktoś „wykradnie” proboszczom osoby najbardziej gorliwe, a z drugiej potraktowaniu przez wiernych ich deklaracji udziału w wieczystej adoracji poza własną parafią jako jej „zdrady”. Czytelna informacja o istocie tego dzieła jest kluczowa i musi być powtarzana za każdym razem (podczas kazań oraz rozmów z księżmi), tak, aby uniknąć problemów lub niepotrzebnych nieporozumień.